Αναρχία: Το πολίτευμα που το σύνολο της κοινωνίας
συμμετέχει στη διακυβέρνηση και οι αποφάσεις παίρνονται από διάφορες
συνελεύσεις- ο αριθμός τους μπορεί να ποικίλει.
Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της είναι ότι ακούγονται δεκάδες γνώμες και απόψεις και η τελική απόφαση είναι η καλύτερη δυνατή και, δεύτερον, ότι η εξουσία ανήκει σε όλους τους πολίτες και κανείς δεν μπορεί να την εκμεταλλευτεί προς όφελός του, ούτε κάποιος "Άριστος" υπάρχει περίπτωση να διαφθαρεί εξαιτίας της.
Φυσικά, για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πολίτευμα, οι πολίτες πρέπει να είναι όλοι άριστοι -- άλλο άριστοι, κι άλλο "Άριστοι".
Αριστοκρατία: Το πολίτευμα που οι "Άριστοι" -τα πιο μορφωμένα, σοφά και ικανά μέλη της κοινωνίας- έχουν την εξουσία στα χέρια τους και κυβερνούν με γνώμονα το συμφέρον των πολλών.
Πιθανότατα ένα ιδανικό πολίτευμα, αφού οι πολίτες δεν κουράζονται μιας και δεν έχουν καμία συμμετοχή στα κοινά, αλλά βλέπουν τη ζωή τους να βελτιώνεται συνεχώς, χάριν στις αποφάσεις και τον κόπο των "Αρίστων".
Παρ' όλ' αυτά, για να πετύχει ένα τέτοιο πολίτευμα οι "Άριστοι" πρέπει να είναι άριστοι.
Όπως βλέπουμε, και τα δύο πολιτεύματα βασίζονται σε ουτοπίες. Όσο αδύνατη να εφαρμοστεί είναι η αναρχία, άλλο τόσο είναι και η αριστοκρατία. Ούτε οι υποστηρικτές της δεύτερης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της πρώτης ότι μιλάνε "ουτοπικά", αλλά ούτε και οι υποστηρικτές της πρώτης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της δεύτερης ότι η εφαρμογή του πολιτεύματός τους έχει αποτύχει.
Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της είναι ότι ακούγονται δεκάδες γνώμες και απόψεις και η τελική απόφαση είναι η καλύτερη δυνατή και, δεύτερον, ότι η εξουσία ανήκει σε όλους τους πολίτες και κανείς δεν μπορεί να την εκμεταλλευτεί προς όφελός του, ούτε κάποιος "Άριστος" υπάρχει περίπτωση να διαφθαρεί εξαιτίας της.
Φυσικά, για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πολίτευμα, οι πολίτες πρέπει να είναι όλοι άριστοι -- άλλο άριστοι, κι άλλο "Άριστοι".
Αριστοκρατία: Το πολίτευμα που οι "Άριστοι" -τα πιο μορφωμένα, σοφά και ικανά μέλη της κοινωνίας- έχουν την εξουσία στα χέρια τους και κυβερνούν με γνώμονα το συμφέρον των πολλών.
Πιθανότατα ένα ιδανικό πολίτευμα, αφού οι πολίτες δεν κουράζονται μιας και δεν έχουν καμία συμμετοχή στα κοινά, αλλά βλέπουν τη ζωή τους να βελτιώνεται συνεχώς, χάριν στις αποφάσεις και τον κόπο των "Αρίστων".
Παρ' όλ' αυτά, για να πετύχει ένα τέτοιο πολίτευμα οι "Άριστοι" πρέπει να είναι άριστοι.
Όπως βλέπουμε, και τα δύο πολιτεύματα βασίζονται σε ουτοπίες. Όσο αδύνατη να εφαρμοστεί είναι η αναρχία, άλλο τόσο είναι και η αριστοκρατία. Ούτε οι υποστηρικτές της δεύτερης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της πρώτης ότι μιλάνε "ουτοπικά", αλλά ούτε και οι υποστηρικτές της πρώτης μπορούν να κατηγορήσουν εκείνους της δεύτερης ότι η εφαρμογή του πολιτεύματός τους έχει αποτύχει.
Ιούλιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου