Τις τελευταίες 10 μέρες που έλειπα από την Αθήνα,
αναγκάστηκα να φάω για πρωινό "ψωμί με μαρμελάδα". Είναι ένα πρωινό
που απεχθάνομαι, αλλά παρ' όλ' αυτά, το έφαγα μιας και δεν υπήρχε τίποτε άλλο
να φάω. Αλείφοντας τη μαρμελάδα στο ψωμί, έκανα μία παρατήρηση: Το
μαχαίρι δεν είναι καθόλου χρηστικό γι' αυτή τη δουλειά και τη θέση του πρέπει
να πάρει το κουτάλι.
Και εξηγούμαι: Με το μαχαίρι δεν μπορείς να πάρεις μεγάλες ποσότητες μαρμελάδας, συνεπώς είσαι αναγκασμένος να το βουτήξεις στο βαζάκι 3-4 φορές για να καλυφθεί όλη η επιφάνεια του ψωμιού. Αντιθέτως, με το κουτάλι, παίρνεις όσο θέλεις "μια κι έξω" και χρησιμοποιείς την από πίσω πλευρά για να αλείψεις την ποσότητα που πήρες από το βαζάκι. Αν δε με πιστεύετε, δε μένει παρά να το δοκιμάσετε και μόνοι σας.
Αυτή η παρατήρηση όμως, εκτός από το ότι με διευκόλυνε να αλείφω τη μαρμελάδα στο ψωμί, με βοήθησε να παρατηρήσω κάτι: Αυτό που ισχύει με τη μαρμελάδα, ισχύει και με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας. Είναι άγραφος νόμος ότι η μαρμελάδα αλείφεται με το μαχαίρι, ενώ, στην ουσία, το κουτάλι είναι μακράν καταλληλότερο.
Αντίστοιχα, πιστεύουμε ότι το αυτοκίνητο είναι πιο γρήγορο και πιο βολικό από το ποδήλατο, οι ειδήσεις που μεταδίδει η τηλεόραση είναι πολύ πιο αυθεντικές και "σίγουρες" συγκριτικά με αυτές του "σκουπιδότοπου" που λέγεται internet, οι μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών είναι πάντα καλύτερες από αυτές Ελλήνων, οι ριζοσπαστικές ιδέες -απ' όποια πλευρά κι αν προέρχονται- είναι επικίνδυνες και πρέπει να μην τους δίνουμε σημασία και πάει λέγοντας. Όμως, όλα αυτά δεν ανήκουν στη σφαίρα της πραγματικότητας, αλλά σε αυτή της φαντασίας. Μιας φαντασίας που κάποιοι άλλοι φρόντισαν να μας δημιουργήσουν.
Αυτό που μένει εμείς να κάνουμε, είναι να αρχίσουμε να αλείφουμε τη μαρμελάδα με το κουτάλι. Ας το κάνουμε λοιπόν!
Και εξηγούμαι: Με το μαχαίρι δεν μπορείς να πάρεις μεγάλες ποσότητες μαρμελάδας, συνεπώς είσαι αναγκασμένος να το βουτήξεις στο βαζάκι 3-4 φορές για να καλυφθεί όλη η επιφάνεια του ψωμιού. Αντιθέτως, με το κουτάλι, παίρνεις όσο θέλεις "μια κι έξω" και χρησιμοποιείς την από πίσω πλευρά για να αλείψεις την ποσότητα που πήρες από το βαζάκι. Αν δε με πιστεύετε, δε μένει παρά να το δοκιμάσετε και μόνοι σας.
Αυτή η παρατήρηση όμως, εκτός από το ότι με διευκόλυνε να αλείφω τη μαρμελάδα στο ψωμί, με βοήθησε να παρατηρήσω κάτι: Αυτό που ισχύει με τη μαρμελάδα, ισχύει και με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας. Είναι άγραφος νόμος ότι η μαρμελάδα αλείφεται με το μαχαίρι, ενώ, στην ουσία, το κουτάλι είναι μακράν καταλληλότερο.
Αντίστοιχα, πιστεύουμε ότι το αυτοκίνητο είναι πιο γρήγορο και πιο βολικό από το ποδήλατο, οι ειδήσεις που μεταδίδει η τηλεόραση είναι πολύ πιο αυθεντικές και "σίγουρες" συγκριτικά με αυτές του "σκουπιδότοπου" που λέγεται internet, οι μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών είναι πάντα καλύτερες από αυτές Ελλήνων, οι ριζοσπαστικές ιδέες -απ' όποια πλευρά κι αν προέρχονται- είναι επικίνδυνες και πρέπει να μην τους δίνουμε σημασία και πάει λέγοντας. Όμως, όλα αυτά δεν ανήκουν στη σφαίρα της πραγματικότητας, αλλά σε αυτή της φαντασίας. Μιας φαντασίας που κάποιοι άλλοι φρόντισαν να μας δημιουργήσουν.
Αυτό που μένει εμείς να κάνουμε, είναι να αρχίσουμε να αλείφουμε τη μαρμελάδα με το κουτάλι. Ας το κάνουμε λοιπόν!
Ιούλιος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου