-Καλησπερίζω.
-Τι κάνεις;
-Ποτέ δεν ήμουν καλύτερα.
-Πώς βλέπεις τα πράγματα;
-Σκατά. Για πρώτη φορά ίσως.
-Γιατί;
-Δεν μου έχει ξανατύχει να τα βλέπω τόσο άσχημα.
-Όχι, εννοώ γιατί τα βλέπεις σκατά;
-Γιατί πλέον κινδυνεύει να χαθεί ακόμα και η επλίδα.
-Καλά ρε φίλε ηρέμησε...
-Τί να ηρεμήσω; Το ήξερα ότι τα πράγματα, όπου εμπλέκονται οι πολιτικοί, δηλαδή παντού εκτός από την προσωπική μας ζωή, είναι χάλια αλλά περίμενα να αντιδράσει ο κόσμος, να ξεσηκωθεί, να διεκδηκήσει.
-Μα αυτό που λες έγινε στο Σύνταγμα.
-Το ξέρω αλλά ο κόσμος πήγε και περίμενε να αλλάξει κάτι επειδή πήγε σε πέντε διαδήλωσεις. Πες μου πότε έχει γίνει μεγάλη ανατροπή μέσα σε πέντε μέρες.
-Δεν ξέρω.
-Ούτε στο πολυτεχνείο να πούμε, που υπήρχαν και νεκροί, δεν άλλαξε κάτι άμεσα.
-Μα η χούντα έφυγε.
-Μετά από ένα χρόνο.
-Ναι αλλά όπως λέει και ένα τραγούδι: "Λευτεριάς λοίπασμα οι πρώτοι νεκροί"
-Μαζί σου. Θα το μετέτρεπα σε: "λευτεριάς λοίπασμα οι πρώτες διαδηλώσεις"
-Αυτές που έγιναν στο Σύνταγμα εννοείς;
-Ναι.
-Μα δεν είναι οι πρώτες.
-Ναι, αλλά είναι οι πρώτες ακομμάτιστες, ανεξάρτητες, ακαθοδήγητες. Πιο παλιά σου έλεγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ή η Παπαρήγα και ο Τσίπρας να κατέβεις στο δρόμο και εσύ το έκανες. Τώρα το είπες εσύ στον εαυτό σου.
-Καλά, μετά χάλασαν όμως.
-Το ξέρω. Αφού όλοι απογοητεύτηκαν που ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο, τρομοκρατήθηκαν από το ξύλο και τα χημικά και πίστεψαν πως επειδή ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο (που ήταν και η κύρια αντι-επιθυμία του κινήματος) δε θα πετύχουμε τίποτα.
-Άμα χάσεις μία μάχη δε χάνεις και τον πόλεμο.
-Μη το λες σε μένα. Σην "κοινή γνώμη" πές το. Εγώ ποτέ δε σταμάτησα να πηγαίνω.
-Και γιατί πιστεύεις οι άλλοι σταμάτησαν;
-Λίγο τρομοκρατήθηκαν από το ξύλο, λίγο απογοητεύτηκαν, λίγο κουράστηκαν από τη ζέστη μα περισσότερο απ' όλα, πείστηκαν από την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ προπαγάνδα.
-Την ποιά; Οι τηλεοράσεις ήταν μαζί με τους αγανακτισμένους.
-Στην αρχή. Μετά ήταν κάθετα εναντίον τους. Υποτιμούσαν πάντοτε τον αριθμό των διαδηλωτών, κάλυπταν την αστυνομική βία (έδειχναν όλοι το ίδιο βίντεο με ΕΝΑΝ ξυλοδαρμο ενώ υπήρχαν 600 τραυματίες), αποκαλούσαν την πλατεία ως "τσαντίρι" που απομάκρυνε τους τουρίστες (λες και οι 600 τραυματίες τους προσέλκυαν), έλεγαν στα ρεπορτάζ πως "Στις 3 Σεπτεμβρίου θα ξανασυναντυθούν οι αγανακτισμένοι" αφήνωντας να εννοηθεί πως σταμάτησαν τις συγκεντρώσεις το καλοκαίρι. Επίσης, όποιος έμπαινε σε μεγάλα blogs θα είχε δει σίγουρα τους πληρωμένους αρθρογράφους που ήτανε κατά των αγανακτισμένων γιατί δήθεν τους εμπόδιζαν να πάνε στη δουλειά τους κ.λπ. Τα συγκεκριμένα άρθρα δεν έβγαζαν απολύτως κανένα νόημα και δεν είχαν καμία λογική. Το μόνο που σου έμενε ήταν μία απορία για το αν τελικά πρέπει να ξαναπάς στο Σύνταγμα, η οποία σε συνδυασμό με την προπαγάνδα της τηλεόρασης σε έπειθε δόσεις αρνητική απάντηση στην απορία σου.
-Πω ρε μαλάκα έχεις δίκιο. Κι εγώ το ίδιο έκανα.
-Άλλοι 1.985.000 Έλληνες έκαναν το ίδιο. Συνολικά σε συγκεντρώσεις του κινήματος των πλατειών έχουν πάει περίπου 2.000.000 άνθρωποι σε όλη τη χώρα εκ των οποίων μόνο 10.000-15.000 πήγε στις 3 Σεπτεμβρίου που ήταν το μαγάλο ραντεβού.
-Και τώρα τι λές να γίνει?
-Ε, τα κλασσικά.
-Γίνε πιο συγκεκριμένος.
-Θα γίνουν πάλι διαδηλώσεις μόνο όταν το χητήσει η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΟΕ ΟΤΑ και όλοι αυτοί. Και μάλιστα ο καθένας ξεχωριστά. Στην επόμενη μεγάλη πορεία θα είναι οι φοιτητές, οι μαθητές, οι αναρχικοί, το ΠΑΜΕ, όλες οι συνδυκαλιστικές οργανώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα, οι αγανακτισμένοι, το "Δεν πληρώνω", το "Πατριωτικό Μέτωπο" κ πολλοί άλλοι. Μάλιστα ορισμένοι θα κάνουν συγκεντρώσεις σε ξεχωριστό σημείο και άλλοι θα κάνουν ξεχωριστή ώρα. Παρ' όλ' αυτά όλοι θα κάνουν πορεία για το ίδιο πράγμα...
-Εσύ με ποιούς θα πας;
-Μόνος μου. Και μάλιστα διαφορετική ώρα και σε διαφορετικό μέρος.
-Ναι ρε αλλά έτσι δεν θα πετύχεις και τίποτα.
-Ε, αυτό σου λέω και εγώ. Φαντάσου να μην το έκανε κανένας. Φαντάσου να συγκεντρώνονταν ΟΛΟΙ που συμφωνούσαν με το λόγο της πορείας σε ΕΝΑ σημείο την ΙΔΙΑ ώρα, να φώναζαν τα ΙΔΙΑ συνθήματα και να ακολουθούσαν την ΙΔΙΑ διαδρομή.
-Αυτή είναι η δύναμη μας. Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
-Αυτό δε σου εξηγώ τόση ώρα;
-Ναι. Δεν το είχα καταλάβει.
-Το κατάλαβες τώρα;
-Ναι. Θες να είμαστε όλοι ενωμένοι, να μην ακούμε τι λέει η τηλεόραση, να μη λαμβάνουμε υπόψιν μας τους πληρωμένους αρθρογράφους, να μην περιμένουμε να αλλάξει κάτι με μία διαδήλωση αλλά να έχουμε επιμονή και να μην γινόμαστε πομποτάκια που εκτελούν τις εντολές του αρχηγού του κόμματός τους. Δεν είμαστε άβουλα όντα αλλά έχουμε τεράστια δύναμη. Ο καθένας ξεχωριστά.
-Ελα ρε φίλε. Είπες ακριβώς αυτά που θα έλεγα για επίλογο. Μαθαίνεις γρήγορα.
-Ναι, ναι άντε γεια τώρα όμως γιατί έχω να δω τις ενημερώσεις μου στο facebook, να τσεκάρω τις προβολές μου στο blog, να πάω στην εκδήλωση της ΚΝΕ, να ακούσω λίγο 30 seconds to mars και το βράδυ να δω και την επανάληψη του "Παρά 5".
-Καλά, αύριο το πρωί, μετά από όλα αυτά, πάλι ίδιος με πριν θα είσαι. Γι' αυτό λέω ότι κινδυνεύει να χαθεί ακόμη και η ελπίδα.
Υ.Γ.: Να με θυμηθείτε σε λίγο καιρό που θα γίνονται πορείες του ΠΑΜΕ και των συνδικαλιστών οι οποίοι θα πηγαίνουν από τα Προπύλαι στο Σύνταγμα και μετά για καφέ, τα ΜΑΤ θα χτυπούν δικαιολογημένα τον κόσμο γιατί θα "κινδυνεύουν" από τις πέτρες που ρίχνουν οι ασφαλίτες, και όλοι θα καθόμαστε να βλέπουμε τον Πρετεντέρη να μας λέει τί έγινε στις διαδηλώσεις μιας και θα φοβόμαστε να κατέβουμε.
Κάποια μέρα όμως, δεν μπορεί, θα γίνει μία μεγάλη διαδήλωση από τον απλό, καθηνερινό, που δεν ασχολείται με κόμματα κόσμο. Τότε θα πέσει αρκετό ξύλο.
Όμως υπάρχει και η περίπτωση να αποφασίσει ο κόσμος να γίνει βίαιος οπότε τα ΜΑΤ δε θα έχουν να αντιμετωπίσουν 20 αασφαλίτες, 50 αναρχικούς και 100 μπάχαλους με πέτρες και μάσκες, αλλά θα έχουν να αντιμετωπίσουν 10.000 ανθρώπους με πέτρες, ξύλα, μολότοφ, δυναμιτάκια, μπογιές και άγριες διαθέσεις.
Ελπίζω να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο.
Στο χέρι μας είναι.
Σεπτέμβριος 2011
-Τι κάνεις;
-Ποτέ δεν ήμουν καλύτερα.
-Πώς βλέπεις τα πράγματα;
-Σκατά. Για πρώτη φορά ίσως.
-Γιατί;
-Δεν μου έχει ξανατύχει να τα βλέπω τόσο άσχημα.
-Όχι, εννοώ γιατί τα βλέπεις σκατά;
-Γιατί πλέον κινδυνεύει να χαθεί ακόμα και η επλίδα.
-Καλά ρε φίλε ηρέμησε...
-Τί να ηρεμήσω; Το ήξερα ότι τα πράγματα, όπου εμπλέκονται οι πολιτικοί, δηλαδή παντού εκτός από την προσωπική μας ζωή, είναι χάλια αλλά περίμενα να αντιδράσει ο κόσμος, να ξεσηκωθεί, να διεκδηκήσει.
-Μα αυτό που λες έγινε στο Σύνταγμα.
-Το ξέρω αλλά ο κόσμος πήγε και περίμενε να αλλάξει κάτι επειδή πήγε σε πέντε διαδήλωσεις. Πες μου πότε έχει γίνει μεγάλη ανατροπή μέσα σε πέντε μέρες.
-Δεν ξέρω.
-Ούτε στο πολυτεχνείο να πούμε, που υπήρχαν και νεκροί, δεν άλλαξε κάτι άμεσα.
-Μα η χούντα έφυγε.
-Μετά από ένα χρόνο.
-Ναι αλλά όπως λέει και ένα τραγούδι: "Λευτεριάς λοίπασμα οι πρώτοι νεκροί"
-Μαζί σου. Θα το μετέτρεπα σε: "λευτεριάς λοίπασμα οι πρώτες διαδηλώσεις"
-Αυτές που έγιναν στο Σύνταγμα εννοείς;
-Ναι.
-Μα δεν είναι οι πρώτες.
-Ναι, αλλά είναι οι πρώτες ακομμάτιστες, ανεξάρτητες, ακαθοδήγητες. Πιο παλιά σου έλεγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ή η Παπαρήγα και ο Τσίπρας να κατέβεις στο δρόμο και εσύ το έκανες. Τώρα το είπες εσύ στον εαυτό σου.
-Καλά, μετά χάλασαν όμως.
-Το ξέρω. Αφού όλοι απογοητεύτηκαν που ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο, τρομοκρατήθηκαν από το ξύλο και τα χημικά και πίστεψαν πως επειδή ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο (που ήταν και η κύρια αντι-επιθυμία του κινήματος) δε θα πετύχουμε τίποτα.
-Άμα χάσεις μία μάχη δε χάνεις και τον πόλεμο.
-Μη το λες σε μένα. Σην "κοινή γνώμη" πές το. Εγώ ποτέ δε σταμάτησα να πηγαίνω.
-Και γιατί πιστεύεις οι άλλοι σταμάτησαν;
-Λίγο τρομοκρατήθηκαν από το ξύλο, λίγο απογοητεύτηκαν, λίγο κουράστηκαν από τη ζέστη μα περισσότερο απ' όλα, πείστηκαν από την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ προπαγάνδα.
-Την ποιά; Οι τηλεοράσεις ήταν μαζί με τους αγανακτισμένους.
-Στην αρχή. Μετά ήταν κάθετα εναντίον τους. Υποτιμούσαν πάντοτε τον αριθμό των διαδηλωτών, κάλυπταν την αστυνομική βία (έδειχναν όλοι το ίδιο βίντεο με ΕΝΑΝ ξυλοδαρμο ενώ υπήρχαν 600 τραυματίες), αποκαλούσαν την πλατεία ως "τσαντίρι" που απομάκρυνε τους τουρίστες (λες και οι 600 τραυματίες τους προσέλκυαν), έλεγαν στα ρεπορτάζ πως "Στις 3 Σεπτεμβρίου θα ξανασυναντυθούν οι αγανακτισμένοι" αφήνωντας να εννοηθεί πως σταμάτησαν τις συγκεντρώσεις το καλοκαίρι. Επίσης, όποιος έμπαινε σε μεγάλα blogs θα είχε δει σίγουρα τους πληρωμένους αρθρογράφους που ήτανε κατά των αγανακτισμένων γιατί δήθεν τους εμπόδιζαν να πάνε στη δουλειά τους κ.λπ. Τα συγκεκριμένα άρθρα δεν έβγαζαν απολύτως κανένα νόημα και δεν είχαν καμία λογική. Το μόνο που σου έμενε ήταν μία απορία για το αν τελικά πρέπει να ξαναπάς στο Σύνταγμα, η οποία σε συνδυασμό με την προπαγάνδα της τηλεόρασης σε έπειθε δόσεις αρνητική απάντηση στην απορία σου.
-Πω ρε μαλάκα έχεις δίκιο. Κι εγώ το ίδιο έκανα.
-Άλλοι 1.985.000 Έλληνες έκαναν το ίδιο. Συνολικά σε συγκεντρώσεις του κινήματος των πλατειών έχουν πάει περίπου 2.000.000 άνθρωποι σε όλη τη χώρα εκ των οποίων μόνο 10.000-15.000 πήγε στις 3 Σεπτεμβρίου που ήταν το μαγάλο ραντεβού.
-Και τώρα τι λές να γίνει?
-Ε, τα κλασσικά.
-Γίνε πιο συγκεκριμένος.
-Θα γίνουν πάλι διαδηλώσεις μόνο όταν το χητήσει η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΟΕ ΟΤΑ και όλοι αυτοί. Και μάλιστα ο καθένας ξεχωριστά. Στην επόμενη μεγάλη πορεία θα είναι οι φοιτητές, οι μαθητές, οι αναρχικοί, το ΠΑΜΕ, όλες οι συνδυκαλιστικές οργανώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα εξωκοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα, οι αγανακτισμένοι, το "Δεν πληρώνω", το "Πατριωτικό Μέτωπο" κ πολλοί άλλοι. Μάλιστα ορισμένοι θα κάνουν συγκεντρώσεις σε ξεχωριστό σημείο και άλλοι θα κάνουν ξεχωριστή ώρα. Παρ' όλ' αυτά όλοι θα κάνουν πορεία για το ίδιο πράγμα...
-Εσύ με ποιούς θα πας;
-Μόνος μου. Και μάλιστα διαφορετική ώρα και σε διαφορετικό μέρος.
-Ναι ρε αλλά έτσι δεν θα πετύχεις και τίποτα.
-Ε, αυτό σου λέω και εγώ. Φαντάσου να μην το έκανε κανένας. Φαντάσου να συγκεντρώνονταν ΟΛΟΙ που συμφωνούσαν με το λόγο της πορείας σε ΕΝΑ σημείο την ΙΔΙΑ ώρα, να φώναζαν τα ΙΔΙΑ συνθήματα και να ακολουθούσαν την ΙΔΙΑ διαδρομή.
-Αυτή είναι η δύναμη μας. Όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά.
-Αυτό δε σου εξηγώ τόση ώρα;
-Ναι. Δεν το είχα καταλάβει.
-Το κατάλαβες τώρα;
-Ναι. Θες να είμαστε όλοι ενωμένοι, να μην ακούμε τι λέει η τηλεόραση, να μη λαμβάνουμε υπόψιν μας τους πληρωμένους αρθρογράφους, να μην περιμένουμε να αλλάξει κάτι με μία διαδήλωση αλλά να έχουμε επιμονή και να μην γινόμαστε πομποτάκια που εκτελούν τις εντολές του αρχηγού του κόμματός τους. Δεν είμαστε άβουλα όντα αλλά έχουμε τεράστια δύναμη. Ο καθένας ξεχωριστά.
-Ελα ρε φίλε. Είπες ακριβώς αυτά που θα έλεγα για επίλογο. Μαθαίνεις γρήγορα.
-Ναι, ναι άντε γεια τώρα όμως γιατί έχω να δω τις ενημερώσεις μου στο facebook, να τσεκάρω τις προβολές μου στο blog, να πάω στην εκδήλωση της ΚΝΕ, να ακούσω λίγο 30 seconds to mars και το βράδυ να δω και την επανάληψη του "Παρά 5".
-Καλά, αύριο το πρωί, μετά από όλα αυτά, πάλι ίδιος με πριν θα είσαι. Γι' αυτό λέω ότι κινδυνεύει να χαθεί ακόμη και η ελπίδα.
Υ.Γ.: Να με θυμηθείτε σε λίγο καιρό που θα γίνονται πορείες του ΠΑΜΕ και των συνδικαλιστών οι οποίοι θα πηγαίνουν από τα Προπύλαι στο Σύνταγμα και μετά για καφέ, τα ΜΑΤ θα χτυπούν δικαιολογημένα τον κόσμο γιατί θα "κινδυνεύουν" από τις πέτρες που ρίχνουν οι ασφαλίτες, και όλοι θα καθόμαστε να βλέπουμε τον Πρετεντέρη να μας λέει τί έγινε στις διαδηλώσεις μιας και θα φοβόμαστε να κατέβουμε.
Κάποια μέρα όμως, δεν μπορεί, θα γίνει μία μεγάλη διαδήλωση από τον απλό, καθηνερινό, που δεν ασχολείται με κόμματα κόσμο. Τότε θα πέσει αρκετό ξύλο.
Όμως υπάρχει και η περίπτωση να αποφασίσει ο κόσμος να γίνει βίαιος οπότε τα ΜΑΤ δε θα έχουν να αντιμετωπίσουν 20 αασφαλίτες, 50 αναρχικούς και 100 μπάχαλους με πέτρες και μάσκες, αλλά θα έχουν να αντιμετωπίσουν 10.000 ανθρώπους με πέτρες, ξύλα, μολότοφ, δυναμιτάκια, μπογιές και άγριες διαθέσεις.
Ελπίζω να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο.
Στο χέρι μας είναι.
Σεπτέμβριος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου