Πωωω.. Μακάρι να ήταν η ζωή ένα παιχνίδι στον υπολογιστή ή ένας αγώνας μπάσκετ ή κάτι παρόμοιο. Όσο καλύτερα έπαιζες θα μπορούσες να πραγματοποιήσεις και τις ανάλογες επιθυμίες σου. Θα τα έδινα όλα λοιπόν, να βρω αρκετά χρήματα για να πάω ταξίδια, να βρω έμπνευση για να γράψω βιβλία, να βρω το θάρρος να εκδώσω και να πουλήσω τα βιβλία μου με τον δικό μου τρόπο, να μπορώ να μένω μεγάλες περιόδους του χρόνου σε κάποιο νησί, να παίρνω και τους φίλους μου μαζί, να μπορώ να φιλάω την Α. και στην πραγματικότητα και όχι μόνο όταν έρχεται στο όνειρό μου, να μπορώ να κάνω τόσα άλλα, που τώρα μοιάζουν αδύνατα.
Αν ήταν αγώνας μπάσκετ, θα έδινα το 100% μου, θα έπαιζα με τρελό πάθος και θέληση, θα έκανα τρελή προπόνηση και θα έκανα ότι περνούσε απ΄το χέρι μου για να νικήσω. Αν ήταν κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή, θα ήμουνα φουλ συγκεντρωμένος, δε θα άφηνα να μου ξεφύγει τίποτα και πάλι θα έκανα ότι, μα ότι, μπορούσα για να πετύχω τα όνειρά μου. Δυστυχώς όμως, δεν είναι όλα στη ζωή τόσο "στο χέρι μας". Υπάρχουν γαμημένοι περιορισμοί, γαμημένα "πρέπει", γαμημένη δυσκολία να βρίσκεις τα λεφτά που επιθυμείς, γαμημένοι προκαθορισμένοι τρόποι ζωής και άπειρα άλλα -γαμημένα- πράγματα που δε σε αφήνουν να ζήσεις όπως εσύ θες.
Είναι όμως, μέχρι να πειστούμε πως όλα αυτά τα "γαμημένα" τα δημιουργούμε μόνοι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου